گویش و زبان گزبرخوار فرس قدیم بصورت قسمتی اززبانهای چهارگانه  پهلوی یا پهله ای (شهری ) ، ولایتی (روستایی ) ، بتری ( بریده وکوتاه ) ‌و دری که مربوط به بیان ودشت و دره و صحرا بوده است 

این گویش به تدریج ازقرن یازدهم هجری به بعد تحت تأثیرزبان خط فارسی قرارگرفته وتغییر یافته است ولی در حال حاضر، گویش مزبور یک گویش قدیمی و اصیل ایرانی محسوب می‌گردد و از نظر کتابت بدون خط و از الفبای فارسی و عربی و اعراب آنها استفاده می‌نموده و می‌کند و به علت تشابهاتی که در بعضی لغات وکلمات و واژه‌ها با گویش زبان آلمانی و بعضی نواحی اروپا و حتی یونان داشته است ، مورد تحقیق و بررسی متخصصین و فرهنگ شناسان آلمانی نظیر« ویلهلم ایسلر» قرارگرفته بطوری که نامبرده ، کتابی درباره گز و ساختارگویش آن به زبان آلمانی منتشر نموده است