متخلص به جزی ، ازشعرای دوره قاجاریه است که درسال 1264 هجری قمری در گزبرخوار متولد شد درویش پس از رسیدن به سن هفت سالگی درموطن خود به مکتب خانه رفته و نزد عالمی به نام ملا عبداله مدتی را به کسب علم ودانش پرداخته ولی به علت ناملایمات زندگی و مشکلات و قحط سالی وگرانی ، مکتب خانه را رها کرده وهمراه پدر به کار مقنی‌گری پرداخته است  خود درشرح زندگی خودگفته فرزند علی اولیک و ماندگار نامی بوده است  درویش ازسن 13 ، 14 سالگی به سرودن شعر پرداخت و از همان هنگام به عنوان شاعری که به زبان محلی شعرمی‌سروده شناخته شد باگذشت زمان و بامراودت و معاشرتی که با دروایش داشت ، باعث شد او به خانقاه آنان راه پیدا نموده وکم‌کم به سلک آنان درآید و به سیروسفر بپردازد درویش در یکی ازسفرهای خود به شیراز ، تعدادی قرآن با تفسیر و ترجمه صفی علیشاه به سوغات آورد و به دوستانش  هدیه کرد او درپایان یک سفر طولانی به زادگاه خود گزبرخوار بازگشت ومراد و مرشد گروهی شد که محل گردهمایی آنان مقبره امامزاده شاه نعمت اله بود

درویش درسال 1323 هجری قمری در سن 59 سالگی دارفانی را وداع گفت و در زاویه شرقی مقبره امامزاده شاه نعمت اله درگزبرخوار به خاک سپرده شد درسال 1366 هجری شمسی برای دومین بارسنگ قبری توسط نوادگان او تهیه وبرروی قبر وی در امامزاده شاه نعمت اله نصب گردیده است 

درویش اشعار خود را تحت عنوان ارشاد الولد درمضامین : عرفانی ، موعظه ، وصف طبیعت ، مدح ائمه اطهارومولای متقیان وهدایت فرزندان خویش و به شکل مسمط ، ترکیب بند ، بحرطویل و هزلیات سروده و به استقبال شعرایی همچون حافظ ، سعدی ، مولوی ، سنایی ، خسرو قبادیانی ، ونظامی گنجوی رفته است دیوان اشعار او مشتمل برحدود ده هزاربیت می باشد